روش معمول در اجرای دیوارکوب های MDF و PVC زیرسازی اولیه جهت عبور لوله ها ٬ کابلها و ایجاد سطحی تراز و یکدست برای قرار دادن قطعات دیوارکوب می باشد . لذا زیرسازی اولیه در اجرای پروژه از اهمیت بالایی برخوردار می باشد . فاصله و تعداد خطوط ( در اجرای پروژه دیوارکوب MDFنوع و تعداد پروانه ها ) باید به گونه ای انتخاب شوند که استحکام پوشش نهایی را در برابر ضربه و لرزش حفظ نمایند .

در مواردی که نیاز به خم نمودن دیوارکوب می باشد نظیر پوشش دادن برخی نقاط سقف و قوس ها طبق طرح اولیه پروژه ٬ به دلیل افزایش فشار ناشی از انحنای دیوارپوش و همچنین محدودیت در میزان انعطاف دیوارکوب با توجه به جنس آن ٬ باید روش مناسبی جهت ثابت نگه داشتن قطعات مورد استفاده قرار گیرد این موضوع در مورد دیوارکوبهای MDF از اهمیت بالاتری برخوردار می باشد زیرا در این صورت نمی توان از پروانه برای ثابت نگه داشتن قطعات استفاده نمود و از آنجا که میزان داخل هم رفتن قسمت نر و ماده در این نوع دیوارکوب ناچیز است با کمترین ضربه ممکن است قطعات جابجا شده و از محل خود خارج شوند .

شیار کناری دیوارپوش های MDF بطور معمول کمتر از انواع PVC می باشد اما به هر حال این شیار ها باید به حدی باشند که از کنار هم قرار گرفتن مناسب قطعات اطمینان حاصل شود .

روکش دیوارکوب باید سطحی یکدست داشته و بخوبی لبه های نری و مادگی دیوارکوب را پوشش داده باشد تا با نصب قطعات فواصل بین نری و مادگی بدون روکش نمانند .

از مهمترین مواردی که در انتخاب دیوارکوب باید مد نظر قرار داد پایداری آن در برابر تغییرات دمای محیط می باشد تا طی گذشت سالیان زیبایی و یکنواختی سطح دیوارپوش حفظ شود . چراکه مشاهده شده در برخی از انواع دیوارکوب با تابش نور خورشید و یا در حرارت اتاق طرح پوشش کمرنگ شده و یا سطح آن به اصطلاح باد کرده است .

بطور کلی استفاده از انواع دیوارپوش PVC ( با شبکه داخلی توخالی ) در ورودی ها و مکانهای پر تردد توصیه نمی شود زیرا استحکام مکانیکی این پوشش در برابر ضربه مستقیم کم بوده و به راحتی سوراخ می شود در مقابل انواع MDF از پایداری مناسبی در برابر ضربه برخوردار هستند .

استفاده از دیوارپوش های MDF در محیط های مرطوب نظیر دیوار استخرها ٬ حمام و ... موجب ازبین رفتن و باد کردن سطح دیوارکوب می شود لذا در این موارد بهتر است از انواع PVC استفاده شود .

از نکات مهم دیگری که در اجرای پروژه های دیوارکوب باید مورد توجه قرار گیرد انتخاب نوع و طرح قرنیز و لبه های کنج ( تاشو ها ) می باشد .

معمولا قرنیز های پی وی سی بصورت نر و ماده توخالی بوده که میتوان قسمت زیرین را ابتدا به دیوار متصل نمود و سپس بل عبور سیمها و یا لوله های با قطر کم ٬ قسمت نما را بر روی آن قرار داد از معایب این نوع قرنیز میتوان به موارد زیر اشاره نمود :

– به دلیل پوشش ندادن تمامی قسمتهای نما توسط قسمت زیر کار در قرنیزهای PVC معمولا باید زیر کار ٬ مقداری بالاتر از سطح زمین نصب شود که اگر در هنگام نصب دقت کافی نشود قرنیز ظاهری زیبا و مناسب نخواهد داشت و یا اصلا نمی توان سطح رویی را جا زد !